این رقص از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است: تاپ‌راک، داون‌راک، حرکات قدرتی و فریز.

تاپ‌راک به هر رشته از حرکاتی گفته می‌شود که در حالت ایستاده اجرا می‌گردد. معمولاً از تاپ‌راک برای شروع رقص استفاده می‌شود، گرچه ممکن است در میانه رقص نیز از حالات دیگر به این حالت تغییر وضعیت داده شود. تاپ‌راک دارای مراحل مختلفی است که با توجه به شرایط تغییر می‌کند (مراحل خشن، آرام، تهییج‌شده). تغییر وضعیت از تاپ‌راک به داون‌راک و حرکات قدرتی افتادن (به انگلیسی: Drop) نامیده می‌شود.

داون‌راک به حرکاتی گفته می‌شود که بر روی زمین انجام شده و دست‌ها نیز هم‌ارز با پا‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. حرکات مشهوری مانند شش-قدم از نوع حرکت به شمار می‌روند. گونه ابتدایی این حرکت از دست‌ها و پا‌ها استفاده می‌کند در حالی که گونه‌های پیچیده‌تر آن از زانو‌ها نیز کمک می‌گیرند.

حرکات قدرتی حرکاتی آکروباتیک است که برای اجرا به قدرت بدنی و تکانه نیاز دارد به نحوی که بالاتنه قدرت را فراهم کرده و پایین‌تنه تکانه چرخشی تولید می‌کند. از مشهور‌ترین حرکات قدرتی می‌توان به آسیاب، سوایپ، مته‌رو‌سر یا هداسپین و فلر (حرکتی مانند خرک در ژیمناستیک) اشاره نمود. بعضی از حرکت‌ها مانند فلر از ژیمناستیک و بعضی دیگر از هنر‌های رزمی الهام گرفته شده است.

فریز حرکت مشکلی است که فرد با استفاده از قدرت بالا‌تنه خود انجام می‌دهد و بدن خود را معلق نگاه می‌دارد. از مشهورترین حرکت‌های این رده پایک است. حرکت فریز معمولاً برای تاکید بر ضربان قوی آهنگ و یا به عنوان پایانی برای رقص به کار می‌رود.

خودکشی حرکتی است مانند فریز که برای تاکید بر ضربان قوی آهنگ و یا پایان یک رقص به کار برده می‌شود. با این وجود، خودکشی، برخلاف فریز، توجه را به حرکت افتادن و یا از دست دادن کنترل جلب می‌کند. رقصنده‌ طوری وانمود می‌کند که کنترل خویش را از دست داده و از پشت یا با شکم بر روی زمین سقوط می‌کند. هرچه این سقوط دردناک‌تر به نظر برسد، بینندگان را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد، گرچه رقصنده به گونه‌ای این حرکات را انجام می‌دهد که درد ناشی از افتادن به کمینه خود برسد.